Pryszczyca (FMD – Foot and Mouth Disease) to wysoce zaraźliwa choroba wirusowa, która dotyka zwierzęta parzystokopytne – zarówno hodowlane (bydło, owce, kozy, świnie), jak i dzikie (jelenie, dzikie świnie, bawoły, wielbłądowate). Wirus pryszczycy wywołuje bolesne pęcherze w jamie ustnej i na kończynach zwierząt, co prowadzi do licznych objawów chorobowych.

Objawy pryszczycy u zwierząt

Zakażone zwierzęta wykazują m.in.:

• obfitą ślinotokę,

• mlaskanie i nadżerki,

• pęcherze,

• gorączkę,

• spadek apetytu i mleczności,

• niechęć do ruchu, kulawiznę,

• ronienia.

U młodych zwierząt śmierć może nastąpić nagle, bez wcześniejszych objawów.

Jak dochodzi do transmisji?

Pryszczyca rozprzestrzenia się głównie poprzez bezpośredni kontakt między zwierzętami. Jednak źródłem zakażenia mogą być również pasza, ściółka, skażony sprzęt, pojazdy, odzież, a nawet ludzie mający kontakt z zakażonymi zwierzętami. Możliwa jest transmisja przez mleko, mięso oraz ich przetwory, a także drogą kropelkową (aerozol).

Jak zapobiegać zakażeniu?

Profilaktyka opiera się głównie na zachowaniu zasad bioasekuracji. Kluczowe środki zapobiegawcze to:

• unikanie kontaktów między zwierzętami z różnych stad,

• ograniczenie odwiedzin w miejscach, gdzie przebywają zwierzęta,

• niekorzystanie ze wspólnych narzędzi i pojazdów,

• wydzielone miejsca do izolacji i obserwacji nowo zakupionych zwierząt (min. 14 dni),

• stosowanie odzieży ochronnej i dezynfekcji.

Szczepionki przeciwko pryszczycy są dostępne, ale mogą być stosowane wyłącznie zgodnie z instrukcjami służb weterynaryjnych.

Znaczenie czujności i świadomości

Choroba ta może wywołać ogromne straty ekonomiczne, dlatego ważne jest stałe monitorowanie stada. Każde podejrzenie pryszczycy należy niezwłocznie zgłosić do Inspekcji Weterynaryjnej. Powiadomienie odpowiednich służb jest obowiązkowe i kluczowe dla zapobiegania dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby.

Źródło informacji: GIW