VICTORIA CYMES Sp. z o.o.  już od 35 lat wytwarza produkty najwyższej jakości, pochodzące z Wałcza. Historia firmy VICTORII CYMES sięga 1981 roku. Od tego czasu z niewielkiej wytwórni stała się  jednym z największych producentów syropów zagęszczonych w Polsce. Obecnie ich oferta obejmuje około 140 produktów, w tym obok syropów , świeże soki, napoje, wody i musztardy. Sukces zawdzięczają wyjątkowej recepturze i najwyższej jakości produktów. Dlatego też, wyroby VICTORII CYMES można znaleźć zarówno w sklepie osiedlowym, jak i w dużych sieciach handlowych.
VICTORIA CYMES zatrudnia około 200 stałych pracowników i współpracowników.

O popularności marki mogą świadczyć liczne nagrody i wyróżnienia, oto niektóre z nich:
1.    Laureat plebiscytu PRODUKT NA MEDAL dwutygodnika PANI DOMU 2013 w kategorii ZDROWIE Z TRADYCJĄ dla soku z czerwonych buraków.
2.    Laureat specjalnego wyróżnienia MŁODA MARKA SUKCESU dla świeżych soków Cymes w III edycji konkursu organizowanego przez gazetę DOBRA MARKA 2013- Jakość, Zaufanie, Renoma w kategorii: syropy smakowe.
3.    Fresh Market Award - Produkt Roku 2013 dla świeżego soku z marchewki za najbardziej innowacyjny produkt w branży owoców i warzyw – Ożarów  Mazowiecki 27 wrzesień 2013 r.
4.    Laureat plebiscytu PRODUKT NA MEDAL dwutygodnika PANI DOMU 2012 w kategorii "Napoje do picia zimne" dla świeżego soku z marchwi.
5.     Laureat XVII edycji Konsumenckiego Konkursu Jakości Produktów "Najlepsze w Polsce" - "The best in Poland" za syropy barmańskie VICTORIA`S
6.    Złoty Medal Międzynarodowych Targów Poznańskich na Międzynarodowych Targach Gastronomii POLAGRA GASTRO 2012 dla naturalnie mętnego soku z czerwonych buraków.
7.    I miejsce w Plebiscycie Produkt Roku DlaZdrowia.pl 2012 w kategorii "produkt spożywczy" dla świeżego soku z marchwi.
8.    I miejsce na etapie wojewódzkim konkursie "Pracodawca organizator pracy bezpiecznej 2011" kategoria od 51-250 zatrudnionych.
9.    Nagroda honorowa za zaangażowanie, wysiłek i pracę włożone w rozwój powiatu Wałeckiego.
10.     I miejsce w Plebiscycie Publiczności na Najlepszy Produkt Diabetologiczny Roku 2009 za sok pomidorowy z serii Smaki Victorii - XIII Ogólnopolskie Sympozjum Diabetologiczne, VII Ogólnopolskie Forum Profilaktyki i Leczenia Otyłości, Toruń 12 września.
11.    Złoty Laur Konsumenta 2008 w kategorii "świeże soki" dla serii produktów "Świeże soki Cymes".
12.    I miejsce w kategorii Branża Spożywcza dla Świeżych soków Cymes w internetowym konkursie „Produkt dla zdrowia 2007".
13.    Honorowy medal "Za zasługi dla Miasta Wałcza" – 27 marca 2007 roku.
14.    Wyróżnienie na Polskiej Wystawie Rolno - Spożywczej w Wilnie.
15.    Wyróżnienie na III Polsko - Niemieckich Targach Pogranicza za najlepszy produkt - zestaw 100% soków pomarańczowych.
16.    Nagroda w kategorii Napoje za świeże soki jednodniowe w Konkursie o     Nagrodę Ministra Gospodarki odbywającym się podczas XI Międzynarodowych Targów Gastronomiczno-Hotelarskich EuroGastro – Warszawa 23.03.2007 r

W ostatnim czasie dzięki firmie VICTORIA CYMES Sp z o.o. w mediach ogólnopolskich zrobiło się głośno o  Pojezierzu wałeckim,  a to za sprawą nagranej przez firmę reklamie, która promuje nasz region pokazując jego piękno i zdrową naturę. Trudno wyobrazić sobie lepsza promocje regionu.

Leszek Jóźwik urodził się 26 maja 1941 roku w miejscowości Dembocha, pow. Turek, woj. wielkopolskie. W marcu 1945 roku przybył do Wałcza, w którym już ojciec pracował jako kolejarz, będąc wcześniej na robotach przymusowych w Strzelinach, koło Tuczna.
W latach 1947 - 1954 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 3 w Wałczu, a w latach 1954 1958 do Technikum Handlowego w Pile. Po krótkim okresie pracy w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Wałczu, w latach 1961-1963 kończy Studium Nauczycielskie w Kołobrzegu, kierunek historia, i podejmuje pracę nauczyciela w Szkole Podstawowej nr 1 w Wałczu. W roku 1964 przechodzi do pracy na stanowisko kierownika do Szkoły Podstawowej w Strącznie, a od 1965 roku pracuje jako nauczyciel historii w Liceum Ogólnokształcącym im. Kazimierza Wielkiego w Wałczu. W roku 1969 kończy studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, uzyskując tytuł magistra historii. W roku 1973 zostaje powołany na stanowisko przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej Wałczu, od 1974 na Naczelnika Miasta (burmistrza).W roku 1976 przechodzi do pracy w nowo tworzącym się Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Turystycznym "Noteć" w Pile, obejmując z czasem funkcje dyrektora oddziału tego przedsiębiorstwa w Wałczu. Po likwidacji przedsiębiorstwa w Wałczu, w roku 1979 obejmuje stanowisko dyrektora Domu Kultury w Wałczu, a w latach 1982 - 1988 pełni funkcję dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Pile.
W roku 1988 wraca do pracy w zawodzie nauczyciela w Liceum Ogólnokształcącym im. Kazimierza Wielkiego w Wałczu. Jednocześnie wykonuje funkcje nauczyciela metodyka w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Pile. Aktywnie również działa w Związku Nauczycielstwa Polskiego, pełniąc w nim funkcje wiceprzewodniczącego Rady Okręgu ZNP w Pile, a potem w Szczecinie. Po zmianach organizacji administracyjnej państwa, i powołaniu ponownie powiatów, zostaje radnym powiatu w Wałczu (1998-2002) i jej wiceprzewodniczącym. Z jego inicjatywy zostaje powołany, pierwszy w skali powiatu w Polsce - Powiatowy Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli. W roku 2004 przechodzi na emeryturę.
Za pracę zawodową i społeczną został wyróżniony m. in.:
-    Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski - 2005 r.
-    Złotym Krzyżem Zasługi - 1983 r.
-    Medalem Komisji Edukacji Narodowej - 2000 r.
-    Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury" - 1984 r.
-    Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego. Złotą Odznaką "Za zasługi w rozwoju województwa pilskiego" - 1981 r.
-    "Złotą Odznaką Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego" - 2006 r.
-     Odznaką "Zasłużony dla miasta Wałcza" - 1985 r.

Historyk - regionalista, związany od 1945 r. emocjonalnie z Wałczem. Z zawodu nauczyciel, działa aktywnie na rzecz społeczności lokalnej. W latach 1978 – 1983 pełnił funkcję prezesa Wałeckiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego „Na Przełaj” w Wałczu. W roku 1996 był inicjatorem powołania Wałeckiego Klubu Miłośników Miasta w Wałczu, którego prezesem jest do chwili obecnej. Klub pod jego kierownictwem aktywnie współpracuje z władzami miasta oraz powiatu, na rzecz pogłębiania i upowszechniania wiedzy historycznej o mieście i regionie oraz związania emocjonalnego mieszkańców z ich „małą Ojczyzną”. Wyrazem tej działalności jest m.in. zrealizowana inicjatywa renowacji zabytkowej auli w miejscowym liceum (Ateny Wałeckie), sfinalizowane działania na rzecz opracowania i wydania monografii powojennej  miasta Wałcza, aktywna praca w społecznym Komitecie Renowacji Nagrobków zasłużonych dla społeczności lokalnej obywateli, prelekcje dotyczące przeszłości miasta. Współtwórca herbu powiatu waleckiego i m. Wałcz. Pod Jego redakcją wydawany jest od 2005 roku rocznik popularno-naukowy „Zeszyty Wałeckie”. Zajmuje się również publicystyką popularno-naukową, będąc autorem lub współautorem wielu samodzielnych wydawnictw i artykułów dotyczących historii regionalnej i turystyki. Niektóre z nich to:
-    Leszek Jóźwik, Zarys dziejów politycznych m. Wałcza do 1772 roku na tle historii Ziemi
Wałeckiej, maszynopis.
-    Leszek Jóźwik, Z dziejów Wałcza w XVI i XVII  wieku, "Rocznik Nadnotecki" nr 5/1973, s. 5-26;
-    Leszek Jóźwik, Powiat wałecki, w: Leksykon oświaty zachodniopomorskiej 1945 - 2005,
Szczecin 2005, s. 1199-1218;
-    Leszek Jóźwik, Władze administracyjne Wałcza i infrastruktura miejska, w: Zarys historii
Wałcza w latach 1945 - 2005, t. I,Piła 2007, s. 13-182;
-    Leszek Jóźwik, Zarys dziejów oświaty na Ziemi Wałeckiej w powojennym 60-leciu (1945 - 2005), "Zeszyty Wałeckie" nr 1/2005, s. 24-74;
-    Leszek Jóźwik, Z kart historii Związku Nauczycielstwa Polskiego w Wałczu w latach
1945 - 2005, "Zeszyty Wałeckie" nr 1/2005,s. 101-136;
-    Leszek Józwik, X-lecie działalności Wałeckiego Klubu Miłośników Miasta, "Zeszyty Wałeckie" nr 2/2006, s. 65-77;
-    Leszek Jóźwik, Odbudowa tradycji starostwa wałeckiego (1999 - 2007), "Zeszyty Wałeckie" nr 3/2007, s. 42-93;
-    Leszek Jóźwik, Sławni Polacy w Wałczu – z wpisów Księgi Honorowej Klubu Inteligencji  "Na Przełaj", "Zeszyty Wałeckie" nr 3/2007, s. 94-127;
-    Leszek Jóźwik, Kilka uwag o początkach Wałcza, jego umocnieniach obronnych i nazwie, "Zeszyty Wałeckie" nr 4/2008, s. 5-32;
-    Leszek Jóźwik, Wałecka Spółdzielnia Mieszkaniowa - jej organizacja i wkład w rozwój
miasta w latach 1960 - 2010, "Zeszyty Wałeckie" nr 5/2009, s. 5-67;
-    Leszek Jóźwik, Symbole powiatu wałeckiego (herb, flaga), "Zeszyty Wałeckie" nr 5/2009,
s. 116-123;
-    Leszek Jóźwik, Wałecki Klub Miłośników Miasta w latach 2004 - 2009, "Zeszyty Wałeckie", nr 5/2009, s. 124-135;
-    Leszek Jóźwik, Wałecka Spółdzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko - Własnościowa
w Wałczu. Zarys historii lat 1960-2010, Wałcz 2010;
-    Leszek Jóźwik, Cmentarz Wojenny w Wałczu – zarys historii, "Zeszyty Wałeckie" nr 6/2010, s.51- 72.
-    Leszek Jóźwik, Sprawozdania władz powiatowych i inne dokumenty opisujące sytuację na Ziemi Wałeckiej w pierwszych latach po II wojnie światowej (1945-1946), "Zeszyty Wałeckie", nr 6/2010,s. 73 - 117.
-    Leszek Jóźwik, Wałcz. Wędrówki po mieście i okolicach. (Przewodnik z mapkami tras),  Wałcz 2010. Nagrodzony na Targach Turystycznych w Poznaniu, w konkursie ogólnopolskim organizowanym przez dwutygodnik "Wiadomości Turystyczne".
-    Leszek Jóźwik, Przebieg dróg, budownictwo  i rozwój przestrzenny Wałcza, źródłem
historycznym do dziejów miasta, "Zeszyty Wałeckie" nr 7/2011, s. 5 - 110.
-    Leszek Jóźwik, Spory i napady graniczne, rozboje, waśnie, konflikty społeczne
i religijne w Wałczu oraz w innych miejscowościach Ziemi Wałeckiej (XIV-XVIII w.), "Zeszyty Wałeckie" nr 8/2012, s. 5-35.
-    Leszek Jóźwik, album "Wałcz dawniej i dzisiaj", stron 286, zdjęć 683, Wałcz 2014 r.

Swoją aktywnością życiową i zawodową udowodnił jak wiele można zrobić dla miasta, mieszkańców.

Krzysztof Głowacki urodził się w Wałczu. Tu się wychowywał, uczęszczała do szkoły i rozpoczynał uprawianie sportu. Pierwszą dyscypliną, z jaką się związał było kajakarstwo. Po pewnym czasie zaczął uprawiać boks i pozostał mu wierny do dziś. Od samego początku był wyróżniającym się zawodnikiem umiejętnie łącząc talent i wytężoną pracę treningową. Po kilku latach okazało się, że robił to też z bardzo pozytywnym skutkiem. Zdobywał tytuły i trofea na ringach regionu i w rywalizacji ogólnopolskiej. Trafił do kadry narodowej.

Początki na zawodowym ringu i droga na szczyt

Głowacki zadebiutował na zawodowym ringu zadebiutował podczas gali boksu zawodowego, która odbyła się w hotelu "U Pietrzaków" w podwarszawskiej Zielonce. Po sześciu rundach, pokonał na punkty rodaka Mariusza Radziszewskiego.

7 listopada 2008 na gali w swojej trzeciej walce zmierzył się z Polakiem Dariuszem Ballą. Odbyła się ona w kopalni soli w Wieliczce. Głowacki wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. Było to jego pierwsze zwycięstwo przed czasem.

Swój pierwszy pas na zawodowym ringu zdobył 20 września 2009. Głowacki zdobył wówczas wakujący pas International mało znaczącej w świecie boksu organizacji BBU, pokonując po sześciu rundach Łukasza Rusiewicza.

20 grudnia 2009 w 3 rundzie pokonał przez techniczny nokaut, byłego rywala Tomasza Adamka, Josipa Jalusicia.

2 kwietnia 2011 Głowacki stoczył pierwszą walkę po operacji łokcia z Levanem Jomardashvilim. Po trzeciej rundzie Gruzin został poddany przez narożnik.

Swój drugi pas w karierze zdobył 18 sierpnia 2011. Głowacki zwyciężył wówczas w walce z Czechem Romanem Kracikiem. Stawką pojedynku był wakujący pas Międzynarodowego Mistrza Polski. Polak pokonał Czecha przez nokaut techniczny w dziewiątej rundzie.

17 marca 2012 Krzysztof Głowacki pokonał po sześciu rundach jednogłośnie na punkty Ismaila Abdoula.

18 sierpnia 2012 Głowacki pokonał w szóstej rundzie przez techniczny nokaut Meksykanina Felipe Romero. Była to pierwsza obrona tytułu Międzynarodowego Mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej. Stawką pojedynku był także wakujący pas WBO Inter-Continental.

17 listopada 2012 Głowacki po raz pierwszy obronił pas WBO Inter-Continental. Na gali w warszawskim Hilton Warsaw Hotel and Convention Centre pokonał poprzez nokaut w jedenastej rundzie Brytyjczyka Matty'ego Askina.

Po walce z Askinem Głowacki stoczył dwie walki rankingowe na krótszych, ośmiorundowych dystansach. Pierwszym rywalem Głowackiego był bokser pochodzący z Gabonu, Taylor Mabika. Polak zmierzył się z nim 20 kwietnia 2013 na gali odbywającej się w rzeszowskiej hali Podpromie. Walka zakończyła się jednogłośnym zwycięstwem na punkty Głowackiego w stosunku 78:73, 80:72 i 78:73. Drugim rywalem Główki był Jamajczyk Richard Hall, były mistrz świata federacji WBA w wadze półciężkiej. 19 października 2013 na gali zorganizowanej w kopalni soli Wieliczka, Głowacki pokonał po trzech rundach przez techniczny nokaut Jamajczyka.

14 grudnia 2013 Głowacki po raz drugi obronił pas WBO Inter-Continental. Na gali w rodzinnym Wałczu pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Niemca Varola Vekiloglu.

28 czerwca 2014 w Rzeszowie pokonał jednogłośnie na punkty (80:74, 79:74 i 80:72) Belga Ismaila Abdoula (54-28-2), w rewanżowym ośmiorundowym pojedynku.

18 października 2014 po raz trzeci obronił pas WBO Inter-Continental. W walce wieczoru na gali zorganizowanej Nowym Dworze Mazowieckim pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Francuza Thierry'ego Karla.

31 stycznia 2015 na gali Wojak Boxing Night w Toruniu Głowacki zmierzył się z Albańczykiem Nurim Seferim (36-6-0) w eliminatorze do tytułu mistrza świata federacji WBO. Po dwunastu rundach wygrywając jednogłośnie na punkty 118:110, 118:110 i 120:108.

Zdobycie tytułu mistrza świata WBO i jego utrata

14 sierpnia 2015 na gali w Prudential Center w Newark pokonał przez nokaut w jedenastej rundzie broniącego pasa po raz czternasty Marco Hucka i zdobył pas mistrza świata federacji WBO. Polak w szóstej rundzie leżał na macie, podniósł się i przetrwał ją. Podjął dalszą walkę, nie ustępując prowadzącemu nieznacznie na punkty niemieckiemu mistrzowi, i znokautował go w jedenastej rundzie. Głowacki przegrywał u wszystkich sędziów (u jednego jednym punktem, a u dwóch pozostałych trzema).

Pierwsza walkę w obronie tytułu stoczył 16 kwietnia 2016 na nowojorskim Brooklynie. Jego rywalem był Amerykanin Steve Cunningham(28-7-1, 13 KO), który w przeszłości był dwukrotnie mistrzem świata federacji IBF w wadze junior ciężkiej. Polak wygrał pojedynek jednogłośnie na punkty 116:108 i dwukrotnie 115:109. Ponadto Cunningham w przeciągu walki aż cztery razy padał na deski (dwa razy w drugiej rundzie oraz po jednym razie w dziesiątej i dwunastej rundzie).

W drugiej obronie tytułu zmierzył się z Ołeksandrem Usykiem. Walka odbyła się 17 września 2016 podczas gali w gdańskiej Ergo Arenie. Głowacki przegrał z Ukraińcem.

W ostatnich latach dzięki Krzysztofowi Głowackiemu w mediach ogólnopolskich zrobiło się głośno o Wałczu. Pomimo światowej sławy Głowacki zawsze podkreśla swoje pochodzenie i zawsze z dumą mówi o mieście w którym mieszka, żyje i trenuje. Dzięki swojej postawie buduje pozytywny wizerunek naszego miasta a do wałeckiej młodzieży  kieruje przesłanie, że nawet pochodząc z małego miasta mogą spełniać swoje marzenia i sięgać po nieosiągalne.

Wielka kariera sportowa rozpoczęła się w czasie służby wojskowej, kiedy występował w „Legii" Warszawa oraz „Zawiszy" Bydgoszcz. Powołany do kadry narodowej z Wałczem związał całe swoje młode sportowe życie w latach 50-tych i 60-tych, kiedy trenował w Ośrodku Sportowym na „Bukowinie". Był czołową postacią WUNDERTEAMU, słynnej drużyny lekkoatletycznej, która w tym czasie tworzyła się w Wałczu. Tu przygotowywał się do największych imprez sportowych na świecie. W bogatej historii polskiego sportu był doskonałym następcą legendarnego Janusza Kusocińskiego. Zdzisław Krzyszkowiak jako drugi polski długodystansowiec zdobył złoty medal olimpijski. W 1960 roku na olimpiadzie w Rzymie triumfował w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Bił rekordy Polski, Europy i świata na długich dystansach. 10 sierpnia 1961 roku w Wałczu w biegu na 3000 metrów z przeszkodami, ustanowił rekord świata wynikiem 8.30,4 minut.
W 1958 roku na dwóch dystansach 5000 m i 1000 m zdobył tytuły mistrza Europy na zawodach w Sztokholmie. W tym samym roku został uznany za najlepszego zawodnika świata. W swej długiej i pełnej sukcesów karierze sportowej 140 razy mijał linię mety jako zwycięzca. W ciągu 15 lat występów na arenach całego świata startował 73 razy. Po zakończeniu kariery sportowej został trenerem WKS „Zawisza" oraz Kadry Narodowej PZLA. Ukończył studia trenerskie. W tym czasie prowadził jedną z najlepszych grup średnio- i długodystansowców w Polsce. Uzyskał najlepszą klasę trenerską – trenera klasy mistrzowskiej. Był członkiem Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
W 2000 roku ukazała się książka pt. „Niezapomniane przeżycia" autorstwa Zdzisława Krzyszkowiaka, w której wiele miejsca poświęcił Wałczowi.

Zmarł: marzec 2003 roku.

Przewodniczący Komietu „Geuenmiden Helst Polen". Bardzo zaangażowany w działalność charytatywną, polegającą na niesieniu pomocy mieszkańcom Wałcza. Jest to współpraca niesformalizowana, bezinteresowna. Organizacja ta przywozi na swój koszt ogromne ilości darów w postaci żywności, odzieży używanej, środków czystości, sprzętu domowego, itd. Ze sprzedaży części tych darów Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej pozyskuje dodatkowe środki na ponadplanowe udzielanie pomocy wielu dzieciom, rodzinom i osobom samotnym z Wałcza.

Uczył nauczycielem języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym im. Kazimierza Wielkiego, w latach 1954-1977. Należał do grona najbardziej cenionych i lubianych przez młodzież pedagogów. Wychował wielu znakomitych absolwentów Aten Wałeckich. Był inicjatorem i wieloletnim organizatorem Rajdu Szlakami Wału Pomorskiego oraz Zjazdów Absolwentów Aten Wałeckich.
W związku z tym opracował wiele materiałów, które utrwaliły sławę tej szkoły w całej Polsce.
W 1977 roku przeprowadził się do Torunia. Pełniąc ważną funkcję w Książnicy Toruńskiej, skrupulatnie gromadził i opracowywał literaturę związaną z Wałczem, z Ziemią Wałecką. W latach 1995-1998 dokonał olbrzymim wysiłkiem napisania i wydania monografii Aten Wałeckich. Takie prace piszą całe zespoły autorów. Pan Ludwik Bąk stworzył 600 stronicowe dzieło sam i za symboliczne wynagrodzenie, a właściwie za zwrot poniesionych kosztów. W roku 1999 ukazała się kolejna, obszerna publikacja, ukazująca historię, kulturę i obyczajowość mieszkańców Wałcza i Ziemi Wałeckiej w XVI-XVIII wieku. W ten sposób nasze miasto otrzymało dwie bardzo cenne publikacje, które trafiły do wielu bibliotek i znaczących osobistości promując świetnie Wałcz.
Zmarł 17 lipca 2007 roku

Lekarz chirurg - 35 lat swego życia, wiedzy i umiejętności poświęcił niesieniu pomocy chorym i cierpiącym mieszkańcom Wałcza. Przez wiele lat kierował Szpitalem Rejonowym, organizował poszczególne oddziały, rozwijał publiczna służbę zdrowia. W uznaniu niepospolitych umiejętności powierzono Mu funkcję ordynatora oddziału chirurgicznego.
Wychował kilka pokoleń chirurgów i sprawił, że oddział ten cieszy się dobrą sławą w województwie. Nigdy nie żałował czasu i energii dla swoich pacjentów, a służył im łącznie 42 lata. Po zakończeniu kariery zawodowej powrócił do Gorzowa Wielkopolskiego, skąd po studiach medycznych przybył do Wałcza.

Proboszcz Parafii p.w. św. Antoniego w Wałczu (O. Augustyn) z Klasztoru OO.Kapucynów. Poprzez osobiste zaangażowanie przyczynił się do nawiązania przyjacielskich stosunków pomiędzy miastami Wałcz-Werne. Jego wsparcie duchowe i moralne dla członków Rady, którym przyszło pracować w dość trudnych i złożonych warunkach było tak duże, że zasłużyło na uznanie.

Zmarł we wrześniu 2004 roku.

Wieloletni  Burmistrz Werne, po raz pierwszy pojawił się w Wałczu w 1987 roku, czyli przed dwudziestu laty. Wówczas już od pięciu lat trwały kontakty między naszymi miastami, nawiązane między klasztorami ojców kapucynów z Werne i Wałcza i transporty charytatywnej pomocy z Werne. Jego wkład w rozwój kontaktów między naszymi miastami jest wyjątkowo duży. Ten obdarzony szczególną charyzmą człowiek sprawił, że współpracę rozpoczęły liczne organizacje, urzędy, instytucje. Patronował też nawiązywanym przyjaźniom. W 1992 i 1993 roku podpisał akty partnerstwa między naszymi miastami. W uznaniu jego zaangażowania w różnorodne działania wzbogacające to partnerstwo i akcje pomocowe w 1995 roku w Bydgoszczy, Wilhelm Lulf został uhonorowany tytułem „Przyjaciel Polski".

Kierownik aktywnych członków Deutsches Rotes Kreuz Ortsverein Werne. W październiku 1992 roku Niemiecki Czerwony Krzyż nawiązał kontakty z władzami Wałcza, dwa miesiące później Pan Albert Beyer przyjechał z pierwszym transportem darów dla Szpitala Powiatowego w Wałczu. Wówczas też miało miejsce pierwsze spotkanie członków obu organizacji – Polskiego i Niemieckiego Czerwonego Krzyża. W okresie od grudnia 1992 roku do listopada 2005 roku Niemiecki Czerwony Krzyż zorganizował i przywiózł do Wałcza 40 transportów z darami.. Wszystkie transporty przygotowane zostały pod kierownictwem Alberta Beyera. Dzięki jego zaangażowaniu i postawie nawiązana została współpraca pomiędzy Niemieckim Czerwonym Krzyżem w Werne oraz Zarządem Rejonowego Polskiego Czerwonego Krzyża w Wałczu, której uhonorowaniem było podpisanie w dniu 14 maja 1996 roku umowy partnerskiej pomiędzy tymi dwiema organizacjami. Współpraca zaowocowała między innymi wymianą młodzieży z Wałcza i Werne oraz wspólnie podejmowanymi przedsięwzięciami.